W świecie pikselowym, gdzie strzały grają melodią,
Counter-Strike, symfonia, gdzie czas jak sen migocący.
Na Dust 2 pustynia w kolorze kurzu,
Grają bohaterowie, z sercem w każdym strzale, jak w wierszu.
AWP w dłoni, cel precyzyjny jak poeta wiersza,
Gracze ruszają do boju, jak w epopei dzieła.
Mirage odbija się w soczewkach ich oczu,
Tam, gdzie prawda i zdrada krążą jak sny we mgle.
Inferno, płonące serca w bitwie o dominację,
Counter-Terrorist i Terrorist, walczą w tej grze symulacji.
Flashbangów błysk, dym unoszący się jak tajemnica,
Grają z pasją, jakby każda runda była opowieścią epicką.
Defusy, bomby, strategiczny taniec,
Counter-Strike to sztuka, gdzie gra się jak w rymowance.
W tym wirtualnym świecie, rywalizacja jak wojna,
Ale fair play, honor, to jak moralna kronika.
Gra, gdzie strzał jest wierszem, a runda opowieścią,
Counter-Strike, sztuka wirtualnej wojny, jak w wierszu epickim, jak w baśni nadziei.
